Няўзораў: Чароўная метамарфоза з Баярскім абавязвае перазняць «Трох мушкецёраў»

Міхаіл Сяргеевіч перамог бы на конкурсе «Падхалім года».

Вядомы публіцыст у каментары падзеі гэтых дзён на «Эхо Москвы», абвінаваціў актора Міхаіла Баярскага ў недастатковым падхалімажы.

«Цяпер ва ўсёй краіне паднялася маральнасць. Яна вось з’явілася амаль адначасова ўсюды і ва ўсіх. І вельмі пацешна назіраць, як здранцвелыя, набрынялыя рожы шоў-бізнэсу сёння топяць за цнатлівасць і прыстойнасць. Распуснікі, усе алкаголікі, брыдкасловы, зношаныя, знясіленыя - вось яны ўсе ўсталі сцяной за маральнасць. Яны запатрабавалі цэнзуры, мастацкіх радаў, вогнішчаў для няправільных пастановак і кніг. І ўсе чакаюць цяпер смяротнага бою з брыдкаслоўем. Узначальвае гэты крыжовы паход ваш сябар Баярскі, між іншым.

Я разумею карыслівасць гэтай гісторыі. Зразумела, што ўсе тыя, хто топяць за маральнасць, яны мараць таксама памерацца абломкамі, агрызкамі сваіх старэчых скрэпаў або, прынамсі, так пукнуць у лужыну, каб пра іх памяталі хоць бы пару дзён, высветліць, хто больш круты з іх з усіх у гэтай барацьбе за маральнасць. Вядома, уражанне гэтая публіка вырабляе зусім дзікае.

І наогул, усе гэтыя сённяшнія спараджэнні гламуру і шоў-бізнэсу - а ў Расеі што такое гламур і шоў-бізнэс? - гэта такое кіпячае месіва са спермы, сілікону, касметыкі, урыўкаў даляраў - вось усе гэтыя спараджэнні прычапілі сабе ружовыя крылцы. Гэта, магчыма, такое паўстанне гламура. І магчыма, Баярскі, Бартко і ўсе змагары за мастсаветы і цэнзуру цяпер хочуць нас зачараваць, Оля, інтэлектам.

Але, вы разумееце, што гэтая публіка зачараваць нас інтэлектам не здолее, бо дзякуючы Валачковай, Сабчак, Бузавай мы ведаем, што адфоташопіць можна ўсё, акрамя мозгу, што гэта бескарысная задума, і што з дапамогай фоташопа можна справіцца з праблемамі скуры, можна паправіць рэдкія вусы, можна надтачыць ногі, але, на жаль, вось фільтра, здольнага падфарбаваць інтэлектуальны ўзровень, пакуль што не вынайдзена.

Калі б мы праводзілі конкурс «Падхалім года», то перамог бы дакладна Міхаіл Сяргеевіч, бо ён, вядома, абсалютна непераўзыдзены падхалім. І вось мінулы падхалім года - Хірург - памятаеце, быў такі матацыкліст? Ён, вядома, са сваім коснаязыкім ж*палізствам няўпэўненым не падыходзіць нават у падноскі Міхаілу Сяргеевічу. Эпітэты, якімі Баярскі ўзнагароджваў Пуціна ў інтэрв'ю Сіндзеевай, яны ўзыходзяць нават не да царскага самадзяржаўя, нават не да атаманскага двара, а непасрэдна да Старажытнага Егіпту, бо такога я не чуў і вы, напэўна, таксама ніколі.

Так. Непараўнальны, Боскі, нумар адзін у свеце, Уладар Верхняй і Ніжняй Расеі, якая напаўняе рэкі, Наймацнейшы з моцных, Бык Сусвету... То бок вось было перабранае ўсё. Гэта было вельмі прыгожа, вядома, але трошкі халтурна выкананае, бо калі б Міхаіл Сяргеевіч азнаёміўся з тым, як робяцца такія падхалімажы, ён бы высветліў, што ў Старажытным Егіпце іх належала рабіць лежачы з лёгкім упорам у далоні. І гэтыя словы нельга было нядбайна выкрыкваць - трэба было толькі шаптаць. Таму, я мяркую, што ўсё ж гранічна халтурна гэта зроблена.

Што адбылося з Баярскім, незразумела. Медыцына маўчыць. Але ў жыцці, трэба разумець, бывае ўсякае. Мы памятаем, што ў яго вось гэты нікчэмны сыночак у Думе, які штампуе ўсякія паклёпы і забароны, - а мы ведаем, што праца дэпутата залежыць ад шматлікіх крамлёўскіх, скажам так, складнікаў, і цалкам магчыма, што гэта паслужлівасць, гэты падхалімаж звязаны з нейкімі цалкам такімі, жыццёвымі, цалкам рэальнымі...

Мне тут у галаву прыйшла выдатная думка. Я думаю, што, вядома, гэта чароўная метамарфоза, якая адбылася з Баярскім абавязвае перазняць «Трох мушкецёраў». Ну, натуральна, д'Артаньян уступае ў «Адзіную Расею». Будуць фігураваць падвескі, але гэта будуць не нейкія дыяментавыя падвескі. Гэта будуць падвескі Bentley, па якія д'Артаньян накіроўваецца на завод у Кру, каб прывесці, крэкчучы, гэтыя падвескі для прэзідэнцкага «Аўруса», які не едзе.

Гэта было б цудоўна. Наогул, я хачу сказаць, што гэтыя размовы пра цэнзуру - гэта, вядома, акрамя таго, што гэта чысты ідыятызм, але, наогул бы, дарослым людзям належала б ведаць, што такое цэнзура і чым яна небяспечная. Бо справа ж не ў цыцках і не ў брыдкаслоўі.

Зразумелая справа, што не ўсіх, магчыма, гэтыя тэмы задавальняюць. Мы выдатна ведаем, што цэнзурнае полымя, распаленае на такіх маленькіх і быццам бы вінаватых прыкладах, як голыя грудзі і брыдкаслоўе, гэта цэнзурнае полымя перакідаецца неадкладна на значна больш сур'ёзныя рэчы - перакідаецца на Сечанава, перакідаецца на Дарвіна.

Мы ведаем, што цэнзура сама па сабе ненасытная і ніколі не спыняецца на усякай бздуры. Яна прэ і распаўсюджваецца далей. Менавіта таму цывілізаванае чалавецтва ад яе адмовілася, а не таму, што камусьці хочацца трываць брыдкаслоўе або бачыць чый-небудзь сасок у эфіры, нарэшце».