Машыніст з «Белшыны»: Гэта не грошы для мужчыны з галавой і рукамі

Як беларусы кідаюць працу і з'язджаюць на заробкі за мяжу.

Алегу Гардзееву з Бабруйска 43 гады, ужо сем гадоў ён ездзіць на заробкі ў Расею. У пачатку лютага бабруец зноў адправіцца за чатыры тысячы кіламетраў ад роднага дома, дзе будзе працаваць аздабляльнікам, піша tut.by.

Да першай паездкі ў Расею Алег працаваў на «Белшыне» машыністам. Мужчына успамінае, што, пакуль заробак быў нармальны, умовы на прадпрыемстве яго задавальнялі. Цяпер жа ён не бачыць сябе «якія працаўніка за 300 баксаў».

- Трымаўся да апошняга, колькі мог, нават пабудаваў кватэру. Але цяпер гэта не грошы для мужчыны з галавой і рукамі - вы ўяўляеце, колькі трэба атрымліваць, каб купіць жыллё? - здзіўляецца будаўнік.

Пасля звальнення на ўласнае жаданне, мужчына паспрабаваў знайсці працу ў Бабруйску і адправіўся на біржу працы. «Мне сказалі: «Вось табе спіс арганізацый і вакансій, трэба з'ездзіць і праверыць», - успамінае Алег.

Тады адшукаць прыдатны варыянт не атрымалася, таму бабруец адправіўся ў сваю першую працоўную паездку за мяжу - з пошукам кампаніі дапамаглі сябры. Цяпер ён ездзіць у Расею рэгулярна і з апошняй вахты на Ямале вярнуўся толькі 19 снежня.

- Гэтым раз прапрацаваў крыху больш за два месяцы і атрымаў 180 тысяч расейскіх рублёў. Усё афіцыйна, з працоўнай кніжкай і з падаткамі. Рэжым дня звычайны - прыходзім а восьмай раніцы, ёсць два графікі - васьмігадзінны і дзесяцігадзінны.

Прадугледжаны абед на паўтары гадзіны і яшчэ два ці тры перапынкі, - расказвае пра ўмовы працы Алег.

У базу незанятых у эканоміцы мужчына не патрапіў - залічыліся выплачаныя ў Расеі падаткі, ён працуе легальна. Затое статус «дармаеда» пагражае ягонай жонцы, якая працуе кладаўшчыцай на «Белшыне», - жанчыне ўжо абвясцілі аб планавым скарачэнні на прадпрыемстве. Цяпер сям'я думае, што рабіць далей - пакуль у планах магчымы пераезд за мяжу.

Вось і 19-гадовы Юрый Піліпенка таксама з ліку тых, хто знайшоў працу за мяжой. З пошукам вакансій ён сутыкнуўся пасля таго, як кінуў вучобу ў Клімавіцкім аграрным каледжы. Хутка падабраць прыдатны варыянт не атрымалася, і з дапамогай знаёмых хлопец з'ехаў будаўніком на заробкі ў Расею. «Тры месяцы за мяжой, тры месяцы дома», - з такім графікам бабруец зарабляе прыкладна 3 100 беларускіх рублёў за вахту. Гэта значыць «запаветны» заробак-мару сярэднестатыстычнага беларуса на 1000 рублёў атрымлівае.

У перапынку паміж двума паездкамі Юрый праз сайты з вакансіямі адшукаў часовую падпрацоўку ў Бабруйску - спачатку ўладкаваўся грузчыкам у краму, потым пайшоў у начны клуб адміністратарам. Аднак гэтыя варыянты хлопца не задаволілі, і разам са знаёмымі ён надумаў развіваць невялікі бізнэс - онлайн-падтрымку гульнявых сервераў. Калі справа стала прыносіць даход, параўнальны з заробкам 400 рублёў, хлопец засяродзіўся на ўласнай справе.

- Калі пачыналі, дзень-ноч сядзелі ў кампутары. Усяго ў камандзе тры чалавекі - адзін дапамагаў з праграмаваннем, я рабіў графічны дызайн, а трэці ўсё астатняе дапрацоўваў. Пасля таго як стварылі серверы, цяпер іх падтрымліваем - нам у гэтым дапамагаюць 10 аддаленых работнікаў. Пакуль я не скажу, што гэта сур'ёзны заробак, усяго даляраў 200-250.

28-гадовая бабруйка Алена (імя зменена) - яшчэ адна жыхарка Бабруйска, каму не ўдалося знайсці занятасць у родным горадзе. Ужо год дзяўчына працуе ў Кітаі выкладчыцай ангельскай мовы. Да гэтага яна прапрацавала амаль пяць гадоў эканамістам у банку, але трапіла пад скарачэнне і была вымушаная шукаць новую занятасць.

- У мяне было дэкрэтнае месца, таму проста так звольніць не маглі і папрасілі напісаць заяву з уласнага жадання альбо скасаваць дамову са згоды бакоў. Памяняць месца мне хацелася ўжо апошнія два гады працы, але, узважваючы ўсе за і супраць, разумела, што ў Бабруйску нерэальна знайсці лепшую вакансію. Таму, калі нам сказалі пра скарачэнне, я не была засмучаная.

На той момант дзяўчына актыўна вывучала ангельскую разам з рэпетытарам і праз два з паловай месяцы ўжо з'ехала працаваць за мяжу. Кампанію-пасярэдніка бабруйка знайшла праз інстаграм. «Абсалютна выпадкова ўспаролася на старонку дзяўчыны, якая жыла ў Кітаі і дапамагала з працаўладкаваннем выкладчыкаў», - успамінае Алена.

Збор дакументаў занялі прыкладна тыдзень - увесь гэты час сышоў на адкрыццё бізнес-візы. Што тычыцца матэрыяльных выдаткаў, то спатрэбілася блізу 1600-1800 даляраў - уключаючы пералёт, камісію агенту і грашовы запас на першы час.

- Даслоўна з наступнага дня мы актыўна прыступілі да трэнінгу. Цяпер паводле кантракту ў мяне шасцідзённы працоўны тыдзень, але праз тое, што нам не знайшлі поўную загрузку, фактычна працуем чатыры дні. Жыллё і арэнда аплачваюцца працадаўцам.

Калі падчас працы ў банку бабруйка атрымлівала блізу 750 рублёў, то тут яна зарабляе 1500 даляраў. «Большую частку адкладваеш, інакш няма сэнсу ехаць. Вядома, тут камфортна, але родных не стае. Гэта самы вялікі мінус», - тлумачыць Алена. Дадому не плануе вяртацца да канца верасня - у гэтым месяцы заканчваецца дзеянне кантракту. Ці будзе яна заставацца працаваць яшчэ на год ці пашукае занятасць на радзіме, дзяўчына пакуль не ведае і «загадваць не хоча».