29 сакавiка 2024, Пятніца, 2:35
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Ірына Халіп: 95% супраць Лукашэнкі - абсалютна рэальная лічба

29
Ірына Халіп: 95% супраць Лукашэнкі - абсалютна рэальная лічба
Ірына Халіп
Фота: «Наша Ніва»

Што паказаў месяц кампаніі для збору подпісаў?

Вядомая беларуская журналістка Ірына Халіп у інтэрв'ю Charter97.org падвяла вынікі кампаніі для зборы подпісаў.

- Чым стала гэтая кампанія для вас асабіста?

- Для мяне асабіста гэтая кампанія стала неацэнным досведам.

Таму што ў нас ёсць дзяржаўная сацыялогія, якая кажа нам, што «ўсё добра» - а другой сацыялогіі ў нас няма. А калі ты абыходзіш уласнымі нагамі больш за тысячу кватэр, калі твае сябры і паплечнікі сапраўды гэтак жа сваімі нагамі абыходзяць тысячы кватэр (а ў выніку - увесь горад вы абыходзіце ў розных раёнах), то нарэшце гэта і становіцца сапраўднай сацыялогіяй. Гэта значыць, мы ўжо можам прэтэндаваць на веданне досыць рэпрэзентатыўнай карціны.

Дык вось, я пераканалася ў тым, што 95% беларусаў, якія настроеныя супраць дзейнай улады - гэта абсалютна рэальная, сапраўдная лічба.

За гэты месяц, калі я днём стаяла ў пікетах, а вечарамі хадзіла па кватэрах, я сустрэла аднаго (разумееце - аднаго!) чалавека, які сказаў мне, што ён падтрымлівае Лукашэнку. Адзін-адзіны!

І то ў мяне ўзніклі падазрэнні ў тым, што ў яго ёсць пэўнае месца працы, якое змушае яго так казаць. Гэта значыць, сустрэўся толькі адзін такі чалавек - за месяц. І ўсё. Па-мойму, больш тут казаць ужо няма чаго і ніякія доказы нікому ўжо больш не патрэбныя.

І другое: акрамя неацэннага досведу, гэтая кампанія для збору подпісаў натхніла і мяне асабіста, і маіх сяброў і паплечнікаў - на будучыя дзеянні, на актыўнасць. А ўсё таму, што мы сустрэлі велізарную колькасць цалкам выдатных людзей, з якімі, магчыма, пры іншых абставінах ніколі б і не пазнаёміліся.

Мне дапамагалі людзі адусюль: яны самі знаходзілі мяне праз сацыяльныя сеткі, прыходзілі на пікеты і пыталіся, чым дапамагчы. І ўсе гэтыя людзі хочуць перамен. І яны чакалі з'яўлення актыўных людзей, якія б прапанавалі ім: хлопцы, давайце будзем разам. Давайце разам дамагацца перамен. І мы даможамся! Цяпер я не сумняваюся. Таму што колькасць добрых людзей, якую мы сустрэлі - проста зашкальвае.

І цяпер я ўвесь час думаю: «Божа мой, чым усе гэтыя выдатныя людзі заслужылі жыць у такіх пякельных умовах?». Цяпер я зразумела, што не трэба шукаць адказаў на пытанні, а трэба проста дзейнічаць. Мы ўсе павінны нарэшце дамагчыся, каб і гэтыя выдатныя людзі, і мы з вамі, і іншыя выдатныя людзі, з якімі мы яшчэ не знаёмыя, і нават зусім не выдатныя людзі жылі ў свабодным і дэмакратычным грамадстве.

- Адна з удзельніц збору подпісаў распавяла гісторыю пра тое, як да пікету падышоў адзеты па-дзелавому мужчына і моўчкі пацалаваў бел-чырвона-белы сцяг. Яна прызналася, што дзеля такога гатовая была год прастаяць у пікеце... А ў вас былі такія кранальныя моманты?

- Я чула пра гэтую гісторыю - і пазайздросціла дзяўчыне, якая ў той момант стаяла на пікеце. Мне б таксама вельмі хацелася ўбачыць таго чалавека, які падышоў і моўчкі пацалаваў роднай сцяг.

Але напраўду кранальных гісторый і на маіх пікетах было настолькі шмат, што нават не хапіла б часу аб усіх расказаць. Асабіста мяне натхняла кожная сустрэча з людзьмі: многія з іх падыходзілі да пікетаў са шчырымі словамі падтрымкі. Адна паненка нават прывезла пакет гарачых булачак з маёй ўлюбёнай пякарні - а гэта вельмі прыемна! Людзі падыходзілі, пакідалі свае тэлефоны і казалі: «Вось патэлефануеце, мы гатовыя дапамагаць, мы гэтага хочам». Ведаеце, усё гэта вельмі натхняе.

Раней здавалася, што сітуацыя ў Беларусі паступова становіцца безнадзейнай: людзі страчваюць надзею, аптымізм, перастаюць верыць у тое, што ў нашай краіне што-небудзь калі-небудзь зменіцца.

Цяпер, дзякуючы гэтым новым сустрэчам, знаёмствам і размовам, я ўбачыла, што людзі сапраўды хочуць перамен. І ўсё ў краіне не так безнадзейна, як я думала яшчэ месяц таму.

- Давайце пяройдзем ад асабістага да агульнага: што, на вашу думку, гэтая кампанія дала для «Еўрапейскай Беларусі» і для нашай краіны ў цэлым?

- «Еўрапейская Беларусь» выйшла з гета, у якое яе заганялі не толькі беларускія ўлады, але - давайце будзем сумленнымі - і тыя еўрапейскія структуры, якім вельмі выгадна, каб рэжым Лукашэнкі заставаўся, а яны імітавалі шалёную дзейнасць.

Дзякуючы супольным намаганням «Еўрапейскай Беларусі» і іншых апазіцыйных структур, якія бескампрамісныя і не хочуць удзельнічаць у гэбісцкіх-лукашэнкаўскіх гульнях, нам гэтага ўдалося дасягнуць.

І «Еўрапейская Беларусь», і Мікалай Статкевіч, і тыя ж хлопцы-анархісты не даюць магчымасць уладам сцвярджаць, што ў нас «усё добра», што ў нас «няма палітвязняў», што ў нас ідзе «дэмакратычны працэс», што ў Беларусі за цяперашняй уладай нібыта ёсць «вялікая еўрапейская будучыня».

Дык вось: мы выйшлі. Мы выйшлі з бел-чырвона-белымі сцягамі на самыя людныя вуліцы Менска. Мы ж абышлі ўвесь горад - і не толькі горад, бо кампанія закранула усе беларускія рэгіёны. І ўвесь гэты час мы казалі тыя фразы, якія людзі чакалі многія гады ад тых, хто называў сябе апазіцыяй, але самага важнага яшчэ не казаў.

Цяпер, па меншай меры, не толькі мы ведаем, што сітуацыя не безнадзейная, але і тыя, з кім мы ўвесь гэты час размаўлялі і па чыім кватэрах хадзілі, я спадзяюся, таксама змаглі паверыць у тое, што сітуацыя не безнадзейная. І мы разам можам яе змяніць.

- Што, на вашу думку, можна цяпер рабіць з гэтым досведам? Якімі вы бачыце далейшыя дзеянні - вашы і вашых паплечнікаў з «Еўрапейскай Беларусі»?

- Ведаеце, з гэтым досведам цяпер галоўнае - не разыходзіцца, не сыходзіць у падполле. Асабліва цяпер, калі мы ўсе з яго выйшлі. Цяпер надышоў такі час, калі мы ўсе сталі патэнцыйнымі лідары без якіх-небудзь палітычных амбіцый.

Гэта значыць тое, што нам не патрэбная ўлада - нам патрэбныя перамены. Нам патрэбная свабодная Беларусь. Гэта, уласна, і ёсць тая адзіная каштоўнасць, дзеля якой мы гатовыя на многае.

Я думаю, што цяпер проста трэба заставацца на сваіх пазіцыях і прасоўвацца далей. Шчыра кажучы, атрымліваецца нейкая вайсковая тэрміналогія... Але ж мы з вамі на вайне! Ідзе вайна дабра і зла.

- Мікалай Статкевіч сказаў на легальным мітынгу ў падтрымку незалежнасці Беларусі аб тым, што ў нас ёсць адзін вызначальны год, каб прыбраць самазванца. Ці згодныя вы з такой - па-вайсковаму выразнай - фармулёўкай?

- Абсалютна згодна. Цалкам падпісваюся пад кожным словам. Пад кожным - кароткім, выразным, ёмістым, праўдзівым - словам.

Напісаць каментар 29

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках