Свабода выбару: як вучацца студэнты ў Нямеччыне
1- 9.10.2019, 15:46
- 9,920
Нямецкія студэнты прадстаўленыя сабе ў выбары адукацыйнай праграмы.
Студэнтам у Нямеччыне ўжо даўно знаёмае навучанне паводле індывідуальнай адукацыйнай траекторыі: навучэнцы нямецкіх ВНУ выбіраюць ад вучэбнай праграмы да працягласці навучання, паведамляе «Нямецкая хваля».
Універсальная сістэма балаў
Вучэбная праграма ў Нямеччыне (як і ў іншых краінах-удзельніцах Балонскага працэсу) дзеліцца на модулі - незалежныя навучальныя блокі, якія могуць быць як абавязковымі, так і электыўнымі (абавязковымі курсамі на выбар студэнта). Вага модуля вызначаецца вучэбнымі баламі ECTS (Еўрапейская сістэма пераводу і назапашвання балаў). Адзін бал адпавядае прыкладна 25-30 вучэбным гадзінам.
Навучальны план будуецца так, што за год студэнт павінен набраць 60 ECTS, гэта значыць, «адпрацаваць» блізу 1500-1800 навучальных гадзін. Усяго студэнт для атрымання дыплома павінен набраць 180-240 крэдытаў у бакалаўрыяце і яшчэ 60-120 - у магістратуры, гэта значыць, у суме 300 балаў. Колькасць ECTS залежыць ад канкрэтнай праграмы і яе працягласці. Аднак час навучання заўсёды можна расцягнуць на некаторы тэрмін і кіравацца пры гэтым рэгламентам навучальнай установы.
Вялікія адрозненні
У Нямеччыне ў кожнай федэральнай зямлі (а іх усяго 16) дзейнічаюць свае адукацыйныя акты і кіраўніцтва. Універсітэты ў Нямеччыне таксама даволі незалежныя, таму правілы прыёму, навучальныя праграмы, палажэнні аб правядзенні іспытаў і дэдлайн могуць адрознівацца, да таго ж не толькі ў залежнасці ад універсітэта, але і ад канкрэтнага факультэта або праграмы.
Намеснік кіраўніка ў сувязях з СМІ Мюнхенскага тэхнічнага ўніверсітэта (TU München) Клаўс Бекер (Klaus Becker) распавядае: «У нямецкай сістэме адукацыі няма абмежаванняў, якая частка адукацыйнай праграмы павінна быць факультатыўнай, а якая - абавязковай. Такім чынам факультэты прымаюць пастановы аб кожнай праграме ў адпаведнасці з дыдактычнымі аспектамі і спецыялізацыяй. Абавязковай часткі больш у праграмах бакалаўрыяту, чым у магістратуры».
Нягледзячы на тое, што студэнт некаторыя прадметы выбірае сам, абавязковая частка вучэбнага плана або некаторая сістэма ў выбары курсаў усё ж прысутнічае. Так што будучым праграмістам і фізікам не ўдасца пазбегнуць лекцый па матэматычнаму аналізу і лінейнай алгебры. Студэнту бакалаўрскай праграмы можа быць прапанаваны выбар некалькіх прадметаў цягам апошніх семестраў навучання, а таксама свабода ў выбары курсаў у гнуткіх навыках (Soft Skills). Таксама навучальны план вызначаецца тым, якую спецыялізацыю або, напрыклад, дадатковую (другую) спецыяльнасць абярэ студэнт.
У параўнанні з 2012 годам сярэднестатыстычны студэнт у Нямеччыне стаў трохі старэйшым - цяпер яму 24 гады і сем месяцаў. Сярод навучэнцаў ва ўніверсітэтах шмат і тых, каму за 30. Гэта высветлілася падчас найбуйнейшага апытання, якое раз на пяць гадоў праводзіць Нямецкае таварыства садзейнічання навучэнцам ВНУ.
Свабода выбару і адказнасць
Некаторыя навучальныя праграмы маюць на ўвазе большую свабоду выбару. Так, напрыклад, на магістарскай праграме Applied and Engineering Physics («Прыкладная і інжынерная фізіка») тэхнічнага ўніверсітэта Мюнхена ёсць толькі адзін абавязковы тэарэтычны курс, за які студэнт атрымлівае 10 балаў. Увесь астатні расклад студэнт складае самастойна ў залежнасці ад сферы ягоных інтарэсаў і пры падтрымцы ментара - прафесара факультэта, якога ён таксама шукае сам.
«Мая праграма дае вялікі выбар курсаў. Я магу вывучаць прадметы з абсалютна розных абласцей і менавіта тое, што мне цікава. Гэта вельмі добра для магістратуры: часцей за ўсё ў студэнтаў ужо ёсць уяўленне аб сферы, у якой яны хочуць працаваць», - распавёў студэнт магістарскай праграмы Марк Замскі. Год таму ён скончыў бакалаўрыят фізічнага факультэта МДУ і наважыў прадоўжыць навучанне ў Мюнхене.
Марк кажа: «Мы павінны ўзяць некалькі курсаў з праграм іншых факультэтаў. Таму паралельна са сваёй спецыяльнасцю я магу вывучаць праграмаванне. Гэта дазваляе мне стаць не толькі экспэртам у вузкай галіне, але і спецыялістам шырокага профілю. Пры жаданні я магу ўзяць больш курсаў, чым мае на ўвазе мой індывідуальны навучальны план, і яны ўсё адно будуць прапісаныя ў дыпломе».
Пры гэтым Марк заўважае, што такая вялікая свабода мае на ўвазе і вялікую адказнасць: студэнт павінен разумець, у якім кірунку ён хоча рухацца і развівацца, на якіх прадметах зрабіць фокус. Калі ўзнікнуць цяжкасці, ён заўсёды можа звярнуцца па параду да прафесара ці арыентавацца на распрацаваныя ўніверсітэтам навучальныя планы.