28 сакавiка 2024, Чацвер, 23:29
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Павел Севярынец: Мы гатовыя размаўляць з Расеяй з беларускіх пазіцый

29
Павел Севярынец: Мы гатовыя размаўляць з Расеяй з беларускіх пазіцый
ПАВЕЛ СЕВЯРЫНЕЦ
ФОТА: CHARTER97.ORG

Лукашэнка павінен сысці.

Лідар партыі Беларуская хрысціянская дэмакратыя Павел Севярынец стаў героем новай праграмы сайта Charter97.org Studio Х97. Гутарка з палітыкам была запісаная да эпідэміі каранавіруса, таму тычылася ў асноўным палітычнай і эканамічнай сітуацыі ў Беларусі, аднак гэта не робіць яе менш цікавай. Вядоўца праграмы - Яўген Клімакін.

- Павел, вы надумалі ісці ў прэзідэнты Беларусі. Мне здаецца, самае галоўнае пытанне, Ці ёсць у вас разуменне таго, як адарваць ад дзяржаўнага стырна чалавека, які за 26 гадоў амаль да яго прырос?

- Сам па сабе адзін чалавек гэта зрабіць не можа. Гэта можа зрабіць народ. І стратэгія, якую мы прапануем на гэтую кампанію - гэта масавыя мірныя пратэсты, гэта выхад беларускага народа. Народу Лукашэнка за 26 гадоў - вось ужо дзе. За 26 гадоў беларусаў стала менш на 850 тысяч чалавек. Мы на адным з першых месцаў у свеце паводле самагубстваў, паводле алкагалізму на душу насельніцтва, паводле жанчын у турмах, Чарнобыль, і ў рэшце атрымліваецца, што ў беларусаў проста няма перспектывы. Мы выязджаем працаваць у Еўропу, у Расею, моладзь не застаецца ў Беларусі. Таму годзе! Лукашэнка павінен сысці.

- Вы становіцеся прэзідэнтам. Першыя тры пастановы, якія прымаеце?

- Першае пастанова - гэта вызваліць палітычных зняволеных, другое - гэта скасаваць усе незаконныя дэкрэты, дурныя распараджэнні, якія за гэтыя 26 гадоў перакручвалі жыццё беларусаў.

- Якія прапорцыі дурных і не дурных?

- Дурных ільвіная дзель. Большасць беларусаў разумее, што ўсе рэчы прыдумляюцца з мэтай залезці да іх у кішэню або накінуць яшчэ адну пятлю на шыю. Таму важнае скасаванне дэкрэтаў, указаў і дамоўленасцяў, у тым ліку міжнародных, якія ўкладаў Лукашэнка як нелегітымны прэзідэнт. Ніводныя выбары пасля 1996 года не былі прызнаныя міжнароднай супольнасцю, таму скасаванне.

Ну і нарэшце вяртанне Канстытуцыі 1994 года. Гэта апошні юрыдычна значны дакумент для Беларусі, на аснове якога мы будзем праводзіць канстытуцыйную рэформу.

- На ваш погляд, як павінен скласціся лёс людзей, якія ўсяляк дапамагалі ўтрымлівацца рэжыму? Напрыклад, Ярмошына, што з ёй павінна адбыцца?

- Тыя, хто ўдзельнічаў у крымінальных злачынствах, напрыклад, рэпрэсіі або незаконнае ўтрыманні ўлады, павінны адказаць паводле закону. Ёсць Крымінальны кодэкс, павінен быць незалежны суд. І ўсё паводле суду, ніякіх распраў, ніякіх агульных астаноў "ўсе галовы паляцяць" - не, індывідуальна ў кожным выпадку. Таму што мы хочам, каб краіна жыла не ў беззаконні, як цяпер, а паводле закону.

- Я ўспомніў прозвішча Ярмошынай. Колькі яна працуе? Гадоў 25?

- Блізу таго, з 1996 года, хутка ўжо 25 гадоў.

- Пры тым, што міжнародныя арганізацыі еўрапейскіх дэмакратычных краін кажуць, што выбары не сапраўдныя, а спадарыня Ярмошына малюе тыя лічбы, якія трэба. Такі чалавек павінен сядзець у турме за тое, што робіць столькі гадоў?

- Вядома, у нас ёсць пакаранне нават паводле сённяшняга заканадаўстве за фальсіфікацыю выбараў - ад двух да пяці гадоў турмы. Калі гэта ўсё робіцца рэгулярна і групай асоб, можа быць яшчэ горш. Таму спадарыні Ярмошынай, вядома, трэба задумацца пра тое, ці ўключаць свае паранармальныя здольнасці цяпер у 2020 годзе ці лепш сысці. Лепш захварэць, сысці на спакой. Да гэтага мы будзем яе заклікаць і будзем патрабаваць яе адстаўкі і адстаўкі ўсіх фальсіфікатараў.

АКЦЫЯ ЗА НЕЗАЛЕЖНАСЦЬ БЕЛАРУСІ, СНЕЖАНЬ 2019 ГОДА.
ФОТА: БЕЛАПАН

- Павел, колькі гадоў вы ў суме за кратамі правялі? Шэсць, па-мойму?

- 6 гадоў.

- Як зэкі да вас ставіліся? Я чуў, што да палітвязняў акурат стаўленне нармальнае.

- Да палітвязняў нармальнае, бо палітвязні, па-першае, супраць улады, а па-другое, таму што палітвязні пакутуюць за агульную справу. Калі хтосьці пакутуе за што-небудзь сваё (скраў, выпіў, у турму, як гаварыцца), абыякавае стаўленне. Калі за агульнае, за ідэю, за народ, у зняволеных выклікае павагу.

- А ёсць якая-небудзь сітуацыя, размова менавіта на зоне, за кратамі, якую вы помніце дагэтуль?

- Памятаю дагэтуль, як галоўны інжынер трактарнага завода прызнаваўся мне, як ён фальсіфікаваў выбары.

- Які гэта год?

- Гэта год 2010-2011. Мы сядзелі акурат за Плошчу і ішла размова пра фальсіфікацыю выбараў. Ну і я распавядаю пяць спосабаў, якімі фальсіфікуюць выбары ў Беларусі, а Аляксандр Аляксеевіч з верхніх нараў кажа: «А я ведаю шосты. Зараз распавяду». Злазіць. Я кажу, адкуль ведаеце. «Дык я ж кіраваў выбарчай камісіяй, прычым акруговай, а не ўчастковай, гэта 18 000 выбарцаў на Трактарным", - сказаў ён.

Пытаюся, як вы гэта рабілі. «Мы глядзелі, хто не ходзіць на выбары мясцовыя, парламенцкія, ставілі галачкі, што гэты чалавек хутчэй за ўсё не прыйдзе і на трэція. Потым пасадзілі настаўнікаў, яны нам паставілі подпісы і запоўнілі бюлетэні. У суботу ўкінулі, у нядзелю выявілі – усё выдатна», – распавёў ён.

Кажу: «Аляксандр Аляксеевіч, а што ж вы несяце на ўладу, Вы самі гэтую ўладу паставілі? І ён мне сказаў словы, якія я ніколі не забуду. Ён сказаў: «Паша, я ж па-чалавечы, усяго толькі 20%, а мае суседзі на аўтазаводзе-40%».

- А вось стаўленне да ўлады супрацоўнікаў турмаў. Ці былі з імі такія адкрытыя размовы? Што яны думаюць аб тым, што ў краіне адбываецца?

- Ёсць, вядома, і там людзі, якія ўсё разумеюць. Адзін з іх зусім нядаўна, некалькі месяцаў таму, прыйшоў у Курапаты з пасведчаннем супрацоўніка міліцыі і паказаў яго АМАПу, які прыехаў разбірацца з абаронцамі Курапатаў. Міхаіл Грамыка. Ён вылецеў з працы. Яму заставаўся год ці два да пенсіі. Цяпер яму не выплачваюць пенсію, але народ дапамагае, некалькі разоў збіралі для яго грошы. Ён малайчына, ён выйшаў, бо размаўляў з намі. Калі Статкевіч ці я, ці Някляеў, ці Дашкевіч траплялі ў Цэнтры ізаляцыі на Акрэсціна, ён праз кармушку размаўляў з намі.

Мы бачым, што чалавек перажывае, працуючы на такім месцы. У нейкі момант ён надумаў здзейсніць учынак. Жонка, вядома, была ў шоку, не зразумела, плакала і гэтак далей. Ён адседзеў 15 дзён за тое, што з'явіўся на месцы, дзе ідзе несанкцыянаваная акцыя. Вядома, была велізарная павага. Ён даваў інтэрв'ю, народ падтрымліваў. Вось такія людзі ёсць і ў міліцыі, і сярод канваіраў. Трапляліся тыя, хто казаў: «Паважаю, хлопцы, малайцы».

- Як вас змянілі гэтыя шэсць гадоў за кратамі?

- Турма граніт чалавека. Можна зламацца, але калі не - то мацнейшым становішся. Я не хацеў бы трапіць у турму, але я выдатна ведаю, што калі Бог праводзіць праз гэта выпрабаванне, то ты выйдзеш лепшым, чым быў. Як толькі трапляеш у турму, ты адразу ж разумееш, што ты не так рабіў на волі. У цябе ўвесь свет праз гэтую прызму: тут ты не сказаў добрага слова, тут ты быў халодным, тут раздражняўся, тут не зрабіў таго, што павінен быў, тут думаў больш пра сябе, чым пра блізкага або пра краіну. Усё гэта прыгадваючы, ты пачынаеш ачышчацца. Выходзіш амаль як новенькі. Не хацелася б, зноў жа паўтару, але досвед…

НА ВОЛІ ПАСЛЯ ТРОХ ГАДОЎ ПРЫМУСОВЫХ РАБОТ У ВЁСЦЫ КУПЛІН БЕРАСЦЕЙСКАЙ ВОБЛАСЦІ. 2013 ГОД
ФОТА: BYMEDIA

- Куды ўжо далей?

- Паглядзім, ад турмы не заракайся, як кажуць. Але я думаю, што зменім сітуацыю ў Беларусі, і ўжо не давядзецца сядзець у турме людзям для таго, каб Беларусь была свабоднай.

- Мне пашчасціла ў жыцці запісваць інтэрв'ю з некаторымі дысідэнтамі савецкіх часоў, палітычнымі зняволенымі. Ад многіх я чуў, што яны жывуць з пачуццём віны ў дачыненні да бацькоў, бо, калі яны сядзелі, бацькі за гэта сваім здароўем і нервамі плацілі. У вас ёсць такія згрызоты сумлення перад бацькамі, якія не маглі не нервавацца?

- Гэта ёсць у глыбіні душы, але я выдатна разумею, што бацькі ганарацца тым, што сын стаў, сказаў праўду, можа, пацярпеў за гэта. Але так трэба, таму што салідарнасць, пакуль я сяджу, стаўленне да мамы, да тата ад людзей Беларусі пераважвае ўсё.

- Улада калісьці спрабавала вас купіць?

- Быў выпадак у 1998 годзе пасля таго, як я ў першы раз адседзеў у турме, прыйшоў татаў знаёмы, які быў звязаны з вярхамі і сказаў: «Павел, а калі табе паступіць прапанова ўзначаліць Беларускі патрыятычны саюз моладзі?». Я сказаў, што калі я ўзначалю БПСМ, то гэта будзе арганізацыя пад бел-чырвона-белым сцягам і гэта будзе арганізацыя, у якой будуць прапаведаваць любоў да Беларусі. Ён сказаў: «Зразумела, гэтай размовы ў нас з табой не было».

- Калі «нарадзіўся» апазіцыянер Павел Севярынец?

- Гэта было ў пачатку 1994 года, калі да нас у Віцебск, дзе мы жылі разам з сям'ёй, прыехаў Зянон Пазьняк.

- Колькі вам было? 15-16?

- Мне было 17 гадоў і поўная зала нашага драматычнага тэатра. Бацька мой быў журналістам і сказаў: «Пайшлі, паглядзіш на Пазьняка». Я кажу: «Дык што, я фашыста не бачыў, ці што?». Такое распаўсюджанае меркаванне пра Пазняка як пра нацыяналіста і фашыста тады існавала ў Віцебску, горад у асноўным расейскамоўны. «Не, пайшлі паглядзіш, створыш уражанне», - сказаў бацька.

Чатыры гадзіны выступу Пазняка - і я ўстаю са свайго крэсла пляскаю стоячы. Бацька абсякае мяне, а я кажу: Не, гэта лідар беларускай нацыі.

- А гэтую гісторыю вы Пазняку распавядалі?

- Не.

- Варта, напэўна.

- Напэўна.

- Ёсць адзін важны чыннік - расейскі. Вы гатовыя наогул камунікаваць з людзьмі з Крамля? Людзьмі, якія, давайце называць рэчы сваімі імёнамі, вельмі цынічна падыходзяць да многіх рэчаў, людзьмі, за якімі часта цягнецца крывавы след.

- Абсалютна. У самым першым эшалоне сённяшняя расейская эліта - гэта чэкісты, бандыты, алігархі. Размаўляць з імі я змагу. Шэсць гадоў правёў у турмах, былі допыты начныя па восем гадзін, і ў вочы чэкістам я глядзеў. Так што чэкісту Пуціну ў вочы паглядзець і сказаць «не», калі трэба, я змагу.

- Адна з сур'ёзных праблем у Беларусі сёння гэта карупцыя. Што вы збіраецеся зёй рабіць? Як з ёй змагацца?

- У нас, у хрысціянскіх дэмакратаў, ёсць эксклюзіўная прапанова - так званы «закон Лінкальна». Гэта закон XIX стагоддзя са Злучаных Штатаў, аналагі такога закона ёсць практычна ва ўсіх цывілізаваных краінах. Калі чалавек дапамагае дзяржаве выявіць факт крадзяжу ў дзяржавы, ён атрымлівае 25% ад сумы крадзенага, як быццам бы ён знайшоў скарб. У нас цяпер, калі скарб у Беларусі знаходзіце, то паводле закону 25% ад яго кошту - вашы. Тое самае з карупцыяй, чалавек дапамог.

І ўявіце сабе, на Захадзе людзі баяцца красці не таму што яны добрыя або святыя - людзі ў прынцыпе, фактычна, аднолькавыя ўсюды. Але там сістэма такая, што людзі баяцца красці, бо яны разумеюць, што калі хтосьці пра гэта раскажа, ён можа гарантаваць сабе нябеднае існаванне да канца сваіх дзён. І ён абавязкова прыйдзе ў суд і гэта зробіць.

У нас крадуць вагонамі, эшалонамі, параходамі і гэтак далей, бо ведаюць, што рука руку мые, і сістэма залежных судоў схавае кожнае злачынства. Таму сённяшнія эліты крадуць, таму яны хлусяць, таму яны палохаюць людзей і баяцца самі. На крадзяжы, на хлусні, на п'янстве немагчыма стварыць нармальную дзяржаву і нармальнае грамадства.

А гэта тое, да чаго прывёў Лукашэнка за 26 гадоў: норма красці, норма хлусіць, норма палохаць. Беларусі патрэбна маральная рэвалюцыя. Мы павінны памяняць разуменне, правасвядомасць. Для гэтага патрэбна ломка сістэмы, трэба зламаць сістэму, якую будавалі камуністы, а потым дабудоўваў Лукашэнка.

- Галоўны вораг беларусаў гэта…

- Галоўны вораг Беларусаў, я сфармулюю ў арыгінале, гэта «агульная млявасць і абыякавасць да жыцця». Гэта такая пасіўнасць, такое балота ў душы, якое нашэптвае беларусу з глыбіні стагоддзяў «і так добра, ай нармальна, абы не было вайны, усё добра».

Вось тут - стоп! Беларусы павінны сказаць сабе «стоп», бо жыццё, якое ідзе міма іх цяпер, - гэта не жыццё, гэта выжыванне. У мяне расце сын, я хачу, каб ён вырас у краіне, аб якой мы ўсе марым. Я не хачу, каб ён сядзеў у турмах за тое, што размаўляе па-беларуску ці пратэстуе супраць несправядлівасці.

- Я магу вам задаваць асабістыя пытанні?

- Безумоўна.

- У вас дзіця, сын, гэта другое дзіця. З першым вельмі трагічная гісторыя, так?

- Так, першы нарадзіўся і пражыў восем дзён. У яго быў сіндром Патаў. Гэта рэдкая рэч, калі храмасомы чамусьці не так склейваюцца. Мы з жонкай вельмі перажывалі, але як вернікі…

- Гэта праўда, што яшчэ ў перыяд цяжарнасці вы пра гэта ведалі і вам прапаноўвалі зрабіць аборт?

- Мы ведалі, нам прапаноўвалі зрабіць аборт, але паколькі мы хрысціяне, то сказалі: «Не, гэтае дзіця народзіцца. Нават калі яно народзіцца з нейкай паталогіяй, гэта наша дзіця, мы будзем яго даглядаць». Але праз восем дзён немаўля памерла ў рэанімацыі. Дзякуй Богу, ёсць Францішак з намі цяпер, два гады будзе. Выдатнае здароўе, усё добра, радуе маму і тату.

- Як вы пазнаёміліся з жонкай?

- З жонкай я пазнаёміўся дзякуючы кіно.

ВОЛЬГА СЕВЯРЫНЕЦ
ФОТА: NN.BY

- Што?

- Кіно «ПЛОШЧА». Мой сябар Канстанцін Шыталь запрасіў дзвюх дзяўчат першага курса гістарычнага і філалагічнага факультэтаў да нас дадому (мы здымалі разам з ім кватэру), паглядзець фільм «ПЛОШЧА» пра падзеі 2006 года. І там я ўпершыню ўбачыў Волю. Яе запрасілі на сустрэчу партыйнай моладзі, потым на курсы ды-джэяў Адраджэння, гэта такая культурная лідарская праграма, якую я вяду. І вось тут іскра, каханне. Праз пяць гадоў, пасля чарговага майго арышту, вянчанне і вяселле.

- Ну вось, вяртаючыся да пытання пра першае дзіця, вы як вернік напэўна задавалі сабе пытанне, чаму так і за што? Людзі часта гэта пытаюцца ў такіх сітуацыях.

- Чаму, нават я не ведаю, дзе лепш было б гэтаму дзіцяці: у сённяшняй Беларусі ці на небе. Напэўна, на небе, Бог узяў да сябе. Мы як вернікі ставімся да смерці крыху па-іншаму. Для мяне пытанне «за што» не стаіць. Чаму, я даведаюся там. Зразумела, што нам было балюча. Мы з жонкай перажывалі, яна моцна плакала, але таксама мы разумелі, што гэта сведчанне. Гэта значыць, мы гатовыя былі аддаць сваё жыццё на служэнне дзіцяці, якое народзіцца недзеяздольным і прыйдзецца даглядаць яго ўсё жыццё. Мы былі гатовыя.

- Павел, вы практычна ва ўсіх інтэрв'ю кажаце пра тое, што вы вернік, што вы праваслаўны. Хацеў бы ў вас спытаць, Беларуская Праваслаўная Царква - частка расейскай Праваслаўнай Царквы, а яна, як вядома, рупар Крамля. Вам гэта перашкаджае ці не перашкаджае?

- Так, гэта вельмі моцна напружвае. Я як вернік мяркую, што ў Беларусі царква павінна быць беларускай. Я за вялікую самастойнасць, вядома, сваёй царквы. Але мы разумеем, што развязваць гэтае пытанне нават не Прэзідэнту, а развязваць гэтае пытанне самой царкве. І тут ідзе пытанне, ці гатовая сама сённяшняя беларуская праваслаўная царква абвясціць аўтакефалію ці быць самастойнай? На сёння, напэўна, не.

Разам з тым, блізу траціны, па маіх назіраннях, святароў у сённяшняй БПЦ адкрыты да іншых канфесій, выдатна ставяцца да незалежнасці Беларусі і хацелі б, каб Кіраўніком Беларускай Царквы быў беларус. Гэта значыць, чалавек, які ведае гэтую краіну, які яе разумее.

- Уражанне, што вы заплюшчваеце вочы. Тое, што зверху, а зверху святар, які ў 1981 годзе, кіраўнік, выязджаў яшчэ ў савецкія часы ў Ерусалім прадстаўляць праваслаўную царкву. Зразумела, што ў савецкія часы проста так людзі не ездзілі без пагонаў у такія месцы.

- Гэта складаная тэма. Я б сказаў, што праваслаўным павінна быць сорамна за тое, што рабілася і робіцца ў праваслаўнай царкве шмат у чым цяпер, асабліва ў верхніх кабінетах. Гэта так, але разам з тым, гэта царква. І парадаксальным чынам, а ў хрысціянстве ўсё на парадоксах, менавіта праз царкву большасць людзей прыходзіць да Бога ці пазбаўляецца ад граху, ад зла, пазбаўляецца для жыцця вечнага.

- Што вам больш за ўсё не падабаецца ў вашай царкве? Я наслухаўся так шмат вашых інтэрв'ю пра тое, як усё выдатна: Гасподзь, Ісус, я ўсё гэта разумею і паважаю, але што вам не падабаецца ў царкве?

- У Госпадзе Ісусе мне падабаецца ўсё. У царкве, канкрэтна ў праваслаўнай, мне не падабаецца стаўленне да ўладаў. У шэрагу выпадкаў гэта ліслівае стаўленне, у шэрагу выпадкаў гэта проста цэзарапапізм. Рэчы, якія не павінны быць. Я маю на ўвазе і гандаль алкаголем у 90-я гады, і грэбаванне простым чалавекам дзеля ўладаў. І гэта ў шэрагу выпадкаў абыякавае стаўленне да беларускай мовы і культуры, у шэрагу выпадкаў гэта проста агрэсіўны «расейскі свет». І мы выдатна разумеем, што ў царкве такога быць не павінна.

У беларускай царкве не можа прапаведавацца нянавісць да беларусаў, да захаду, да іншых славян. Праваслаўе – гэта любоў. Гэта глыбокія стасункі з Богам, якія прыводзяць да глыбокіх стасункаў да чалавека. Гэта не палітыка, гэта не вайна, гэта не працяг «расейскага свету» ў самым дрэнным сэнсе гэтага слова. Таму, вядома, хацелася б бачыць гэта праваслаўе такім жа светлым, такім жа па-евангельску празрыстым, якім яно было ў XVI-XVII стагоддзя ў Беларусі.

- Якія пачуцці вы адчуваеце да Лукашэнкі?

- Нянавісці няма. Гэта шкадаванне аб тым, што чалавек 26 гадоў мог бы быць нацыянальным лідарам, бо ён стаў першым прэзідэнтам незалежнай Беларусі. Але ён гэта не проста выпусціў, ён растаптаў надзеі беларусаў на сваю незалежную нацыянальную дзяржаву. То бок, гэта рэчы, якія можа дараваць Бог, калі пакаецца чалавек, можа дараваць народ нават, калі нешта паправіць. Гісторыя не даруе.

Лукашэнку будуць успамінаць як дыктатара, як чалавека, які «вясну Беларусь», як казаў Зянон Пазняк, проста кінуў у бруд пад ногі і прайшоўся па ёй. Таму, вядома, гэта вялікае шкадаванне. У шэрагу выпадкаў, гэта агіда. Калі ён загадвае ламаць крыжы ў Курапатах, гэта нават нешта дэманічнае.

- Пры ўсім пры гэтым ён дэманстратыўна паказвае сябе як праваслаўнага.

- Праваслаўны атэіст. Ён кажа аб тым, што ён праваслаўны атэіст з партбілетам камуністычнай партыі ў кішэні. А калі кажа: «Мы, праваслаўныя» - як, ты ж праваслаўны атэіст. Праваслаўны чалавек не будзе ў крыжапаклонны тыдзень аддаваць загад руйнаваць крыжы на магілах людзей, якіх забілі без віны сталінскія каты. Навошта гэта было рабіць? Гэта д’ябальшчына нейкая. Лукашэнка на гэта пайшоў.

Нармальны чалавек, вернік, не будзе ставіць помнікі Сталіну. Колькі гадоў б'ёмся каб пераназвалі вуліцы. Усюды крывавыя камуністычныя каты. У нас цэнтральныя вуліцы ў гарадах называюцца імёнамі людзей, якія забівалі, у тым ліку беларусаў, аддавалі загады на расстрэлы. «Нармальна, не, гэта не будзе названа імёнамі беларускіх нацыянальных герояў, вернікаў, пісьменнікаў, патрэбныя вось гэтыя камуністы». Таму што Лукашэнка духоўна з імі і таму, у прынцыпе, Лукашэнка - гэта непрымальна для сённяшняй Беларусі.

- Ён цяпер слабы?

- У сэнсе падтрымкі народа, так, ён слабы. З нашых звестак, гэта ад 12 адсоткаў падтрымкі зараз паводле нашых даследаванняў. На жаль, афіцыйнай незалежнай сацыялогіі ў нас няма, але даследаванні сякія-такія ёсць.

Лукашэнка не падтрымліваюць цяпер. Ад Лукашэнкі стаміліся, гэта мякка сказана. Лукашэнку ненавідзяць вельмі многія і яны больш радыкальныя чым я, больш радыкальныя, чым апазіцыя. Гэтыя людзі наогул хочуць з ім расправіцца. Калі Лукашэнка патрапіць да іх у рукі, я думаю, ён сам разумее: яны разлічацца з ім за ўсё, што было апошнія 26 гадоў, а зроблена было вельмі шмат.

- Я хацеў бы прачытаць цытату з інтэрв'ю Святланы Алексіевіч: «Я не ведаю, хто мог бы супраціўляцца Маскве так як супраціўляецца Лукашэнка. Такіх моцных лідараў я не знаходжу. Гэта не азначае, што я за Лукашэнку, але нашы інтарэсы і яго інтарэсы супалі. Гэта сумна, але гэта так».

- Думаю, што тут Святлана Аляксандраўна памыляецца. Акурат Лукашэнка прывёў нас да краю прорвы ў дачыненнях з Расеяй. Акурат з той прычыны, што ён хацеў быць царом у Маскве, падпісаў пагадненне і пастаянна абменьваў нафту і газ на беларускую мову. Гэта значыць знішчаў беларускую мову - і атрымліваў дармовы расейскі газ. Вось ён прывёў нас да таго, што незалежнасць вісіць на валаску.

Гэта Лукашэнка знішчаў беларускасць, гэта Лукашэнка пераследваў найлепшых людзей і кідаў у турмы, гэта Лукашэнка ўкараняў тут русіфікацыю. Менавіта Лукашэнка і ёсць галоўны правадыр Масквы, а тое, што яны там за кавалак б'юцца - так, унутрывідавая барацьба будзе больш жорсткай, чым міжвідавая. Але ёсць людзі, якія гатовыя сказаць Пуціну «не», ці проста сесці і дамовіцца аб нармальных стасунках, добрасуседскіх. Ёсць такія людзі, мы гатовыя садзіцца і размаўляць з пазіцый беларускай незалежнасці.

Паважаныя чытачы! Вы можаце падпісацца на канал «Хартыі-97» на Youtube charter97video. Для гэтага трэба зайсці на старонку charter97video і націснуць чырвоную кнопку «Падпісацца». Калі вы хочаце атрымліваць паведамленні аб новых відэа на канале charter97video, то націсніце «званочак».

Напісаць каментар 29

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках