29 сакавiка 2024, Пятніца, 1:26
Падтрымайце
сайт
Сім сім,
Хартыя 97!
Рубрыкі

Вольга Нікалайчык: Цягнік з Лукашэнкам і ягонай бандай ахоплены агнём

76
Вольга Нікалайчык: Цягнік з Лукашэнкам і ягонай бандай ахоплены агнём
ФОТА: FACEBOOK.COM/VOLHA.NIKALAICHYK

І яны самі падкідваюць туды дровы.

Кінарэжысёрка і грамадская актывістка Вольга Нікалайчык 7 ліпеня выйшла на свабоду пасля незаконных 30 сутак арышту, з якіх 22 правяла ў карцары.

У інтэрв'ю Charter97.org Вольга расказала, чаму цяпер адчувае прыліў сілаў і натхнення:

– Ведаеце, я не ўважаю нечым незвычайным тое, што я перажыла. Гэта здараецца з тымі, хто цяпер змагаецца за свабоду, і я не выключэнне. Калі шчыра, у нас усе сёння – героі. У тым ліку і журналісты незалежных медыя.

Усё, што адбылося ў СІЗА і ў карцары – гэта не катастрофа. Наадварот, гэта вельмі важны досвед, які робіць цябе мацнейшай.

Калі ў чалавека развітыя мазгі, ён знойдзе, чым іх заняць. Я там і цыкл апавяданняў прыдумала, і мноства сцэнарыяў на дакументальныя фільмы, і шэраг вулічных акцый. Калі ты бачыш перад сабой перспектыву, табе ёсць чым заняць галаву і душу.

А ўвогуле так скажу: раззлавалі ўлады рэпрэсіямі народ, яшчэ больш умацавалі людзей у іх перакананнях. У народа з'явілася надзея на салідарнасць і вызваленне. Таму я ніяк не магла адчуваць сябе разбітай – наадварот, у мяне з'явіліся новыя адчуванні важнасці нашай місіі.

Вядома, перш за ўсё пасля гэтых 30 сутак я выспалася, як котка. А праз дзень я была ўжо поўная сілаў, як новая. Таму мы будзем і далей рабіць тое, што рабілі – з яшчэ большым запалам.

Калі мяне пытаюцца, ці ёсць у беларусаў шанцы ў сувязі з гэтым прэсінгам уладаў, я адказваю: колькі ёсць беларусаў – 9 мільёнаў – столькі ў нас і шанцаў. Усё ў нас ёсць. Бессэнсоўна яны марнуюць час, мы толькі ўмацоўваемся ў сваіх намерах, планах і перакананнях. Пакуль Лукашэнка пры ўладзе, мы проста не маем права рабіць інакш. Так што – толькі наперад.

– Вам не здаецца, што ва ўладаў сітуацыя, як цугцванг у шахматах: любыя іх дзеянні аднолькава пагаршаюць іх пазіцыі?

– Вядома, яны страцілі ініцыятыву. Адчуваецца, як яны заціснутыя ў кут. Я проста фізічна адчуваю цяпер велізарны страх з боку ўладаў. Яны робяць няспынна памылкі праз гэта.

Разумееце, чым стаў асаблівым гэты год? На вуліцы выйшлі не толькі апазіцыянеры, а ўсе: і «белыя», і «чорныя», і «чырвоныя», і «зялёныя», і «сінія» – увесь народ. Гэта напалохала Лукашэнку: супраць яго падняўся ўвесь народ, нягледзячы на розныя погляды і прынцыпы. Людзі выйшлі, таму што хочуць выбараў без «вусатага таракана», хочуць жыць у іншай краіне. Са мной сядзелі звычайныя бабулі, якія яшчэ гадоў пяць таму казалі: «добра, што Лукашэнка» – а цяпер яго праклінаюць.

Нягледзячы на тое, што антыгероі ўключылі ўсе свае рэсурсы амаль напоўніцу, ад іх ужо нічога не залежыць. Залежыць цяпер усё толькі ад нас. Яны сітуацыю для сябе толькі пагаршаюць, пагаршаюць, павялічваюць ланцуг сваіх злачынстваў. Уся гэтая прыкарытная сілавая структура толькі і робіць, што набліжае шклоўскага бандыта да Гаагі.

Памятаеце, як у Барыса Грабеншчыкова ў песні: «Гэты цягнік у агні, і нам няма куды больш бегчы». Толькі не нам – а ім. Вось гэты цягнік з бандай сілавікоў на чале з Лукашэнкам ахоплены агнём, і яны самі туды падкідваюць паліва. І я раблю ўсё, каб ён паскорыўся і хутчэй даехаў да сваёй канчатковай станцыі прызначэння.

– Вы кажаце, што Лукашэнка і ягоныя людзі самі паскараюць бег свайго «вогненнага цягніка». Як менавіта?

– Што ён цяпер ні зробіць, усё абарочваецца супраць яго. Таму што яго душыць страх. У эфіры відаць, што ягоны твар – гэта згустак нянавісці і гневу. Ён нават не ў стане маску надзець менш людажэрскую. Усё, што ён ні робіць у гэтым стане, аслабляе яго.

Ведаеце, ён – як Гітлер у апошнія месяцы вайны, усё накіравана супраць самога сябе. Адзінае, нам трэба спакойна на гэта глядзець і не паддавацца паніцы і ягоным правакацыям. Трэба рабіць сваю справу, быць салідарнымі і даводзіць да канца тое, за што мы ўзяліся.

Цяпер адбываецца небывалы рэнесанс у грамадстве з часоў 2010 года. Ужо кожны, ад школьніка да пенсіянеркі, у краіне гэта разумее. Ніхто не хоча нават бачыць Лукашэнку на гэтых выбарах.

І ведаеце, галоўнае, што нашым рухам ужо не кіруе маленькая група актывістаў, а сам народ вырваўся на вуліцы і на канапу яго ўжо ніхто больш не загоніць. Людзі знайшлі свой шлях, выйшлі на дарогу, якая прывядзе да вольнай Беларусі. Гэта спыніць немагчыма, што ні рабіў бы Лукашэнка з намі, з апазіцыяй, з палітыкамі. Людзі самаарганізуюцца, яны ўжо сталі іншымі. У адрозненне ад Лукашэнкі, беларусы чыталі кнігі, вучыліся добра ва ўніверсітэтах, слухалі музыку, хадзілі ў тэатры і оперу, выязджалі за мяжу паслухаць Павароці або Стынга. Лукашэнка, напэўна, за жыццё ніводнай сур’ёзнай кніжкі не прачытаў. Ён цяпер знішчае сам сябе, а мы становімся мацнейшыя, мы збіраемся.

Таму не трэба гуляць з беларусамі ў канцлагер. Мы жывём у цэнтры Еўропы. Беларусы – гэта прасунутая нацыя, якая выйшла на фінішную прамую да вызвалення.

– На апошнім легальным пікеце перад «суткамі» Вы збіралі грошы на квіток Лукашэнкі ў Гаагу. А можа, усё ж варта судзіць яго тут?

– Гаага – гэта метафара. Адправіць яго ў Гаагу – усім адразу зразумела, навошта. Можа быць, вядома, варыянт Чаўшэску, але мне ўсё ж хацелася б суда. А судзіць у сябе – гэта ідэальны варыянт.

Калі ў нас атрымаецца яго судзіць на радзіме, будзе ідэальна. А калі паспее ўцячы, як Януковіч, гэта будзе проста сімвалічна, як збавенне для нас ад комплексаў і страхаў. Ён ва ўсіх сферах зладзіў генацыд беларусаў: і эканамічны, і каранавірусны, і наркатычны. Ён думаў, што мы будзем гэта трываць, але ў выніку ён сам сабе зладзіў гэтыя «прыгоды».

Ведаеце, гэта быў бы самы моцны працэс у Еўропе, калі б 9-мільённая нацыя высунула пазоў Лукашэнку і ягонай сям'і. Я асабіста хачу аштрафаваць Лукашэнку на 100 млрд даляраў, таму што ён зрабіў з нас краіну трэцяга свету. Так што хай кампенсуе і атрымлівае пажыццёвае за тое, што зрабіў беларусам. Хай задумаецца, што яго чакае. І хай ягоная світа задумаецца.

– Ці адчуваеце Вы цяпер гонар за нашу нацыю?

– Так. Прычым часам бывае так, што глядзіш на людзей і думаеш: можа, яны нейкую гульню гуляюць? А потым глядзіш на чалавека, ягоныя справы – і захапляешся. І думаеш, што гэта сапраўдныя мужчыны і жанчыны. Гэтае лета спарадзіла ў нас вялізную колькасць «волатаў-мужчынаў» і «кветак-жанчынаў», сумленных і гатовых ісці наперад у імя вызвалення і праўды.

Шчыра кажучы, у мяне гады два таму ўжо пачалі з'яўляцца думкі: няўжо гэта ўсё так і зруйнуецца, і паляжам мы на гэтае дно. Але ж не: цяпер такі выбух паўсюль, столькі з'яўляецца новых асобаў. Ніхто не баіцца і ўсе гавораць іншым не баяцца. Ніхто не сварыцца, усе адно за аднаго. «Ціхары» з камерамі такімі дробнымі выглядаюць у параўнанні з намі.

Я вельмі здзіўленая, колькі ў нас ёсць годных людзей, каб стаць у авангардзе народнага руху за вызваленне. Лукашэнку гэтага не спыніць.

– Вы сказалі, што падчас «сутак» у Вас з'явіліся ідэі новых акцый. Маглі б Вы падзяліцца імі?

– Ідэй шмат. У мяне цяпер няма кампутара, але я на днях паспрабую гэта сфармуляваць больш канкрэтна. Але галоўнае: нам абавязкова трэба збірацца ў горадзе яшчэ да выбараў. У першую чаргу мы будзем змагацца за вызваленне нашых таварышаў.

Святлана Ціханоўская перажывала, што мала падтрымліваюць яе мужа. Я хачу звярнуцца да яе: я гатовая стаць на месца яе мужа. Пакуль я на волі, я магу цалкам, як блогерка, з мікрафонам ездзіць па краіне і рабіць ягоную справу, размаўляць з людзьмі на цяжкія тэмы і шукаць адказы. Святлана вельмі моцная, прыгожая, годная жанчына, якую я прашу не адчайвацца. Мы ўсе любім Сяргея. І я гатовая стаць на ягонае месца.

– Што рабіць, калі ўлады пабаяцца 14 ліпеня зарэгістраваць кандыдатамі Святлану Ціханоўскую і Віктара Бабарыку?

– Як так – што? Як заўсёды – Камароўка, плошча Перамогі, збор грошай на Гаагу, стрымы, ланцугі салідарнасці, каб у іх было не менш за 100 тысячаў. У нас ёсць на гэта сілы. Трэба проста рабіць тое, што мы ўжо рабілі. У нас ёсць досвед.

Пасадзяць дзесяцёх – на іх месца сто ўстане. Нас не запалохаць, у нас мільёны поўных аптымізму беларусаў. Ніхто не будзе складаць ручкі перад узурпатарам. Усе набіраюцца сілаў, каб змагацца. Я ўпэўненая, што мы запалім да і падчас выбараў, таму што ў нас ёсць на гэта важкія прычыны.

Я мяркую, вельмі важна, каб пачаліся забастоўкі. Масавае непадпарадкаванне. Беларусы на Лукашэнку больш працаваць не будуць. Трэба, каб ён сышоў, прайшоў над ім суд і адбыліся сумленныя выбары без Лукашэнкі. Ён – забойца нашай будучыні. І беларусы будуць ратаваць сваю будучыню. Нікога ён не запалохае.

Напісаць каментар 76

Таксама сачыце за акаўнтамі Charter97.org у сацыяльных сетках